Όταν σε πρωτοείδα, μετά τις εκλογές του 2004, σκέφτηκα πως, ίσως, αν σου έδειχναν εμπιστοσύνη, αν σε άφηναν να κάνεις πράξη αυτά που εξήγγειλες ή αυτά που οραματιζόσουν, τότε η Ελλάδα πιθανότατα να είχε μία ευκαιρία…
Και, για να πω την αλήθεια, όλοι σου την έδωσαν… ακόμα και οι πολιτικοί σου αντίπαλοι, που βυθιζόμενοι μέσα στα κύματα της εσωστρέφειας και του ποιος φταίει, σου άφησαν όλη την αλάνα ελεύθερη να παίξεις μπάλα…
…Και τι έγινε; Την έφαγες πισώπλατα από τα ίδια τα παλληκάρια σου, τα οποία σε κλώτσησαν μέσα από ένα πέπλο σκούρο έως μαύρο, που περιέκλειε την ηλιθιότητα της σκέψης ορισμένων και το γουργούρισμα του αλάδωτου… "αντερακίου" κάποιων άλλων… Έτσι, λοιπόν, ο πρώτος, περήφανος ως νέος ψιλοτσάρος της δύστυχης ελληνικής μας παραοικονομίας, πήρε τα συμβουλατόρια του ένα βράδυ και σκέφτηκε «Πώς, άραγε, θα μπορούσαμε να στείλουμε το κακό και νικημένο ΠΑΣΟΚ για πάντα στην εκλογική λησμονιά;;;»
Αφού, λοιπόν, συσκέφτηκαν για κανένα μσάωρο… ένα από τα συμβουλατόρια της παρέας (εκείνος με το σιέλ κουστουμάκι και τα καρφάκια στα μαλλιά) πήδηξε περίπου ενάμισυ μέτρο πάνω από την καρέκλα όπου καθόταν και, όταν προσγειώθηκε, η ιδέα φωσφόριζε στο κούτελό του…
Θα κατήγγελλαν την Ελλάδα και το ΠΑΣΟΚ πως εξαπάτησαν για ακόμα μία φορά τους κουτόφραγκους και την έμπασαν με οικονομολογικό τέχνασμα στην Ο.Ν.Ε. Με αυτόν τον τρόπο, πίστευε ο μακάκας, ότι η Ε.Ε. θα χάϊδευε στοργικά τον πληροφοριοδότη και θα του εγγυόταν την εξουσία δια βίου, βοηθώντας παράλληλα τόσο την Ελλαδίτσα να ορθοποδήσει, όσο και το αλίγδωτο αντεράκι των επιμελών "παιδακίων" της να λιγδώσει…
Ο ψιλοτσάρος το δέχτηκε με αγαλλίαση και έτρεξε στον Κώστα. Εκεί, αραδιάζοντάς του ένα σωρό μπούρδες από εκείνες που ξέρει να διηγείται με το γνωστό του ύφος, δεν άργησε να τον πείσει για το ορθόν (που είναι το πρωίμιο του… κώλου) του εγχειρήματος. Δεν ήταν δα και δύσκολο να πείσει τον σπουδαγμένο διεθνολόγο μας…
Γεμάτοι περηφάνια, λίγες ημέρες αργότερα, πήραν το αεροπλάνο της γραμμής και προσγειώθηκαν στις Βρυξέλλες. Φτάνοντας στο κτίριο της Κομισιόν, τόση ήταν η κεκτημένη ορμή της νεοαποκτηθείσας εξουσίας, που μπαίνοντας "έφαγαν" πόρτα και τους ζητήθηκαν οι ταυτότητές τους στην είσοδο. Είχαν ξεχάσει, βλέπετε, να συστηθούν στους σεκιούριτι της εισόδου.
Αφού τελικά αποκαταστάθηκε το λάθος, έξαλλος ο ψιλοτάρος, που τα βρωμόσκυλα δεν τον αναγνώρισαν, προχώρησε σέρνοντας πίσω του την "ουστωδία" του, που ασθμαίνοντας τον ακολουθούσε κατά πόδας, σκοντάφτοντας συχνά στα ντοσιέ που τους έπεφταν, στην προσπάθειά τους να ακολουθήσουν το αφεντικό τους, ο οποίος με το γνωστό περπάτημα τύπου ρέγγε κάλυπτε την απόσταση που τον χώριζε από το γραφείο του Αλ Μαμούνια.
Μπήκε μέσα και κάθισε στην πολυθρόνα απέναντι από την γραμματέα του… Η "ουστωδία" στεκόταν όρθια, στη γωνία, προσπαθώντας απεγνωσμέν να βάλει τάξη στα τσαλαπατημένα ντοσιέ με το υλικό του πιο ηλίθιου καρφώματος στην ιστορία του γήινου πολιτισμού.
Ο ψιλοτσάρος κάθισε ακόμα πιο αναπαυτικά και σε λίγο τα φτερωτά μωρά του Μορφέα του έριξαν αμμούλα στα ματάκια… «…δεν ξέρετε κύριε πως πρέπει να κλείνετε ραντεβού;» Ο ψιλοτσάρος ξύπνησε από τον λήθαργο, πετάχτηκε στον αέρα, ζήτησε συγνώμη από τον Μαμούνια, του είπε πως δεν θα το ξανακάνει και ξέρασε τα πάντα, που ο καρφάκιας με το σιέλ κουστουμάκι τού είχε πει… Βέβαια, δεν του είχε πει πως το λογιστικό πρότυπο που είχε βάλει την Ελλάδα στην Ο.Ν.Ε. ήταν το ίδιο με αυτό που χρησιμοποίησε και η Γερμανία, και για το οποίο είχαν φροντίσει οι διασυνδέσεις του…Ελίτσα και του αδελφού του… και πως αν το άλλαζαν με άλλο, τότε όλα τα στοιχεία θα άλλαζαν επίσης… Έτσι, λοιπόν, ο Αλ Μαμούνια έδωσε το ρεπόρτο του και από την ημέρα εκείνη ξεκίνησε το Ολυμπιακών Προδιαγραφών πήδημα!!!
Είπαμε... ε!... Εντάξει, ξέραμε πως ο ψιλοτσάρος ήταν και ψιλομακάκας, ό,τι έγινε έγινε, ας δώσουμε στον Κώστα την ευκαιρία να ρεφάρει και να σώσει τη χώρα.
Το διαισθάνθηκε και εκείνος, κάλεσε τα παιδιά, τους έβαλε στο οβάλ γραφείο μία γαβάθα μέλι και άρχισε το μάθημα. «Ακούστε παιδιά μου» τους είπε. «Έχουμε μπροστά μας μια γαβάθα μέλι… Φάτε, αλλά με προσοχή, βουτάτε μόνο το μικρό σας δαχτυλάκι και με σύνεση, μη σας πάρουν χαμπάρι».
Τον άκουσαν, λοιπόν, τα παλληκάρια και το πρώτο από αυτά, αυτό με το πτυχίο ανοικτού πατρινού πανεπιστημίου ειδικό στην παπαρολογία και σύζυγος της τηλεοπτικού σταρ, μαζί με τον καραφλό γόη και θαλασσόλυκο, χώσαν και τα δυό χεράκια μέχρι τον αγκώνα μέσα στο μέλι…
Τα μαντάτα ήρθαν στον Κώστα τη στιγμή που τα έψελνε στον ιδιοκτήτη αναψυκτηρίου και μέλους της κυβέρνησής του… Τα είχε χάσει ο χοντρός. Από πού να προφυλαχθεί; Έπιασε τον ένα με το αναψυκτήριο, του βγήκε ο άλλος με τα δομημένα. Το έπνιξε κι αυτό, του μπάσανε το άλλο με τον σύζυγο της αλόγας και την ολυμπιακή έκταση γκολφ. Το κατάφερε κι αυτό, και προτού ρίξει την τελευταία φτυαριά του θαψίματος τον πετάξανε στ' αγκάθια του Εφραίμ και με τη σκούπα προσπαθούσε να μαζέψει τα συντρίμμια…
«Ουφ!» είπε, και κάθισε εξουθενωμένος στην πολυθρόνα του. Απλώθηκε, βολεύτηκε στην αγαπημένη του θέση και πήρε το τηλεκοντρόλ στα χέρια... Χασμουρήθηκε με ηδονή και πάτησε το κουμπί για ΄ν' ακούσει τον Ευαγγελάτο στις ειδήσεις.
«…το διαφαινόμενο, νέο σκάνδαλο μεγατόνων, στον χώρο της ναυτιλίας, με άτομα του περιβάλλοντος πρώην υπουργού να παίζουν πρωτεύοντα ρόλο αναμένεται να πλήξει εκ νέου την κυβέρνηση…» η φωνή του Ευαγγελάτου ακούστηκε σαν κλωτσιά στα οπίσθια του Κώστα…
«Ε! δεν είναι δυνατόν… πάνε να με καταστρέψουν οι μαλάκες…» τσίριξε ο Κώστας και δάγκωσε με μανία το μπιφτέκι που κρατούσε στο χέρι του… Το επόμενο ουρλιαχτό ήρθε να σκίσει την ατμόσφαιρα… Βλέπετε, κανείς δεν τον είχε ειδοποιήσει πως, πίσω από το μπιφτέκι, βρισκόταν το δάχτυλό του…
Από εκείνη την ημέρα ο Κώστας αποφάσισε να βάλει τέρμα στους κινδύνους που ελλοχεύουν αφορίζοντας μία για πάντα τα μοσχαρίσια μπιφτέκια, που ήταν επικίνδυνα… Στο μέλλον θα έτρωγε μόνο κοτοπουλομπίφτεκα, μπας και γλυτώσει από τα μάγια του Μητσοτακόζ και της κακιάς αλόγας.
…Με τις υγείες μας…
Αναρτήσεις
