Για μία “ονειρική” και “ανθρώπινη” Αθήνα σε ένα Δήμο - Σύμμαχο των Πολιτών…

Περπατώντας στους δρόμους της αγαπημένης μου πόλης, της πόλης που γεννήθηκα, μεγάλωσα και μορφώθηκα, νοιώθω πως, μέχρι σήμερα, αυτοί που επιλέγαμε για να μας εκπροσωπήσουν και να μας υποστηρίξουν, πολλές φορές, την επόμενη των εκλογών μας ξέχναγαν. Επιλέγαμε Δημοτικούς Άρχοντες και Συμβούλους, οι οποίοι, στην πλειονότητά τους εργαζόταν για τις προσωπικές ή τις οποιεσδήποτε κομματικές τους επιδιώξεις, ξεχνώντας μόνιμα, εσκεμμένα ή άθελά τους, το Δήμο και τους πολίτες του. Αντίθετα, ο Δήμος θα έπρεπε να αποτελεί το ασφαλές ανάχωμα των πολιτών του, απέναντι σε ότι απειλεί την ποιότητα ζωής τους, την ύπαρξη και την αξιοπρέπειά τους. Δυστυχώς, ειδικά ο Δήμος Αθηναίων, τα τελευταία, τουλάχιστον, χρόνια αντιπαλεύεται τους ίδιους τους πολίτες του, στρεφόμενος μόνιμα εναντίον τους, δρώντας τιμωρητικά, αντί να τους αγκαλιάσει και να τους δώσει τη χείρα βοήθειας που χρειάζονται και, σε τελευταία ανάλυση, δικαιούνται. Την εποχή που οι έμποροι και τα όποια εμπορικά καταστήματα έχουν απομείνει, αναζητούν στήριξη και ηθική συνδρομή, ο Δήμος Αθηναίων στέλνει τα κατασταλτικά του συνεργεία για να μοιράζουν πρόστιμα στους μαγαζάτορες για ασήμαντους και πολλές φορές αστείους λόγους, σπρώχνοντας τους στην καταστροφή και το οριστικό λουκέτο, αυξάνοντας την ανεργία, και κλείνοντας, συγχρόνως το μάτι στους χιλιάδες πλανόδιους του παραεμπορίου, σε καθημερινή βάση. Αντί να δώσει δυνατότητες στάθμευσης στους κατοίκους και τους επισκέπτες και αντί να αναπτύξει τη δημοτική συγκοινωνία, αποφασίζει και διατάζει εισπρακτικές εξορμήσεις μοιράζοντας, ασύστολα,  πρόστιμα στους οδηγούς. Έχει καταστήσει την Αθήνα τοξική πόλη, καθαρίζοντας τη βιτρίνα και εγκαταλείποντας την υπόλοιπη Αθήνα στο έλεός του Θεού… Τα χιλιάδες αδέσποτα μαζεύονται και θανατώνονται γιατί η δημοτική αρχή έχει ως γνώμονα τις ρήσεις άλλων εποχών περί “οριστικών λύσεων”, αντί να μεριμνήσει για μία ανθρώπινη παρέμβαση στο συγκεκριμένο και φλέγον θέμα.    Αντί να υποστηρίξει τα Δημοτικά Ιατρεία ώστε μαζί με τα Κοινωνικά Ιατρεία να αποτελέσουν ανάχωμα στήριξης για τους χιλιάδες ανασφάλιστους, τα απαξίωσε και τα αποδόμησε τεχνηέντως σκορπώντας την απόγνωση στις ευπαθείς ομάδες και στις ομάδες αναξιοπαθούντων του πληθυσμού. Πολέμησε, ειδικά ο τελευταίος και απερχόμενος, πλέον, δήμαρχος, με κάθε τρόπο το Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών “Η Ελπίς” το πρώην δημοτικό νοσοκομείο, το οποίο, ευτυχώς, ανήκει, πλέον, στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, μακριά από τον Δήμο, σε μία προσπάθεια να το απαξιώσει και να το προσθέσει στα νεοδημιουργηθέντα, από τον ίδιο, ερείπια των δημοτικών ιατρείων. Ευτυχώς που η Διοίκηση του Ελπίς  υπεραμύνθηκε των συμφερόντων των Αθηναίων Πολιτών και αδιαφόρησε για τις επιδιώξεις και τα σχέδια του, καθιστώντας το, προς μεγάλη του απογοήτευση, το πιο ανθρώπινο στη χώρα και το πλέον προβεβλημένο ελληνικό νοσοκομείο στο εξωτερικό με δεκάδες Ελληνικά και ξένα ΜΜΕ να το υμνούν σε εκτενή τους ρεπορτάζ… Αντί ο Δήμος να προσθέσει πράσινο στην “άγονη” Αθήνα, με κάθε ευκαιρία κατακρεουργεί το ελάχιστο πράσινο που έχει απομείνει αποψιλώνοντας πάρκα, πλατείες και πεζοδρόμια. Λόγω της αγανάκτησης του κόσμου, αποφάσισε να δράσει κεκαλυμμένα. Κόβει πλέον μόνο τα ξερά, αφού προηγουμένως και επί μήνες τα αφήνει απότιστα ώστε να ξεραθούν από μόνα τους… Οι άστεγοι, δυστυχώς, έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και χρειάζονται τη στήριξη όλων μας. Ο Δήμος Αθηναίων έδρασε και εδώ αστραπιαία για να λύσει το πρόβλημα δραστικά. Ξήλωσε τα παγκάκια σε πολλά πάρκα ώστε οι άστεγοι να μην βρίσκουν πλέον που να κοιμηθούν και να ψάχνουν καταφύγιο στο μετρό, στις εισόδους πολυκατοικιών και μαγαζιών… Χρειαζόμαστε ένα Δήμο Αθηναίων “φόβητρο” για τους εμπόρους ναρκωτικών που θα θωρακίσει την ύπαρξη των παιδιών μας και που θα τους προσφέρει το ισχυρότερο αντίδοτο, μέσω  της άθλησης, και της δυνατότητας για διάκριση σε έναν ομορφότερο κόσμο, όπου οι Δημοτικοί Άρχοντες θα νοιάζονται για την ψυχή της Αθήνας –τα παιδιά της. Δεν ζητάμε πολλά από αυτούς που θα εκλέξουμε. Ζητάμε, εκτός των άλλων, αυτονόητων, όπως η Υγεία, η Εργασία,  και η Ποιότητα ζωής, κυρίως την Θωράκιση , την Προστασία, αλλά και την Υποστήριξη των παιδιών μας  μέσω της ενασχόλησής τους με τον Αθλητισμό. Ποτέ μην αμφιβάλλετε πως μία μικρή ομάδα ανθρώπων μπορεί, πραγματικά, ν’ αλλάξει τον κόσμο. Η “κατολίσθηση” του Δήμου Αθηναίων πρέπει να τερματισθεί άμεσα και ο Πρώτος Δήμος της χώρας να επανακτήσει τη αμφίδρομη σχέση του με τους πολίτες. Είναι καιρός ν’ αλλάξουμε τα πράγματα. Αλλά για να αλλάξουν, πρέπει, πρώτα, να αλλάξουμε εμείς. Τίποτα δεν θ’ αλλάξει αν δεν αλλάξουμε εμείς…   

Όλοι οι πολίτες  πρέπει να έχουν δικαίωμα στην υγεία, την εργασία και την ποιότητα ζωής, τα τρία δομικά συστατικά που συνθέτουν και  χτίζουν αυτό που, όλοι μας. επιζητούμε.  Την “αξιοπρέπεια”.                                                                                                            

Με τη δύναμη της ψυχής για μία ονειρική Αθήνα!                           

Παναγιώτα (Γιώτα) Αγγελοπούλου-Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων, με τον Άρη Σπηλιωτόπουλο