Του Θοδωρή Γιάνναρου
Ελλάδα... Πριν από μερικά χρόνια, στο μυαλό των ξένων φίλων μας έρχονταν ακαριαία στον νου τα πανέμορφα νησιά, οι γαλαζοπράσινες θάλασσες, τα ελαιόδενδρα αναμειγμένα με τα πεύκα, το ούζο, η ρετσίνα, η σπουδαία λογοτεχνία... και το ζεστό χαμόγελο των ανθρώπων!
Τα τελευταία χρόνια, από αυτά που διαβάζουν στις πατρίδες τους, αυτά που μαθαίνουν από τους φίλους τους στην Ελλάδα, έχουν αντιληφθεί πόσο υποφέρει αυτή η πανέμορφη χώρα, πόσο εκτεταμένη είναι η διάλυση του κοινωνικού ιστού, που συντελείται σε αυτόν τον τόπο, με τη συνέργεια πολιτικών με περιορισμένη νοημοσύνη και χωρίς επαφή με τον κόσμο.
Δυστυχώς, κάπως έτσι σκέφτονται την Ελλάδα: ως τη χώρα εκείνη της Ευρώπης που έχει υποστεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τις συνέπειες των πειραματισμών για τη δημιουργία της "άλλης" οικονομίας, εκείνης που θα στοχεύει στη διατήρηση των κεκτημένων των ισχυρών χωρών, αδιαφορώντας για τις όποιες σοβαρές απώλειες των πιο αδύναμων χωρών... 
Και όλα αυτά συμβαίνουν με τη συνεργασία ιθαγενών, οι οποίοι ξεπουλούν τα πάντα στον βωμό της διατήρησής τους στην εξουσία και του πλουτισμού των ιδίων και των δικών τους ανθρώπων... 
Χωρίς τη συνεργασία και την τυφλή υπακοή εκείνων, τα "συμφέροντα" στην Ευρώπη και των υπεράκτιων χωρών δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιβάλουν την αργή αυτοκτονία σε έναν λαό!
Εξετάζοντας την τρέχουσα κατάσταση από διάφορες πλευρές, βλέπουμε πως διάφοροι υπουργοί της κυβέρνησης, ή αξιωματούχοι της, εμφανίζουν μια μάλλον θλιβερή και αξιολύπητη φιγούρα. 
Παρόλο που έχουν όλες τις δυνατότητες και τη δύναμη να κάνουν κάτι για τους πολίτες και τον εαυτό τους, εμφανίζονται ως ταξικά ευάλωτα μέλη της κοινωνίας -υπό την έννοια πως είναι ηθικά παντελώς αδύναμοι και κακοί στο να κάνουν τις σωστές επιλογές, σε μια εποχή που τα λάθη και οι κακές επιλογές θεωρούνται θανατηφόρα... 
Στη σημερινή κοινωνία που έχει διαμορφωθεί, διά της βίας, από τους πολιτικούς εκείνους στους οποίους δύο χρόνια πριν οι πολίτες εναπόθεσαν τις ελπίδες τους, διώκονται ή τιμωρούνται εκείνοι που ακόμα έχουν οράματα και φλόγα μέσα τους.
Για το "κατεστημένο" και το "σύστημα" που έχει διαμορφωθεί, υποτίθεται πως όλοι οι πολίτες πρέπει να είναι καλοί στο να αποδέχονται την ατομική ευθύνη του εαυτού τους, και απο την άλλη, όσοι δεν το κάνουν καλά (κατά το σύστημα...), ή δεν τα καταφέρνουν, τους αξίζει να υποφέρουν! 
Κι όμως, έχουν πολλά να προσφέρουν στην κοινωνία, αν το "σύστημα" δεν προλάβει να τους ευνουχίσει, ή δεν παραλύσουν μπροστά στην αδυναμία που νιώθουν στο να προβούν σε ρίσκα και σε δύσκολες επιλογές, όπως εκείνη της δυναμικής και στοχευμένης αντίδρασης. 
Με αυτήν τη δυναμική που έχει επιβληθεί, άνθρωποι εύκολα πλέον γίνονται απόβλητοι του συστήματος...
Ας προχωρήσουμε, όμως, τις σκέψεις μας λίγο παραπέρα... στο "δια ταύτα":
Από την εποχή της τεχνητής και επίπλαστης ευμάρειας, τότε που κυριαρχούσαν τα πολυτελή Καγιέν με τις αγροτικές πινακίδες και τα σκυλάδικα με τις ατάλαντες, είχα συνειδητοποιήσει το αδιέξοδο του πράγματος, αφού ως χώρα δεν παράγουμε τίποτα παρά μόνο "μαγκιά" και "αέρα κοπανιστό", ζώντας εξαιρετικά...  με τα δάνεια των ξένων τοκογλύφων, και ο ελληνικός λαός από τη βύθιση που βρίσκεται, πλήρως αποχαυνωμένος, χρειάζεται ένα ισχυρό ράπισμα. Κάτι που θα τον αφυπνίσει, μπας και ανασκουμπωθεί και συνεχίσει να υπάρχει ιστορικά. 
Σε οποιαδήποτε άλλη εκδοχή, τα πράγματα είναι σκούρα!
Τότε, την εποχή των ριάλιτι και των πακέτων Ντελόρ, με αποκορύφωμα τις άκρατες σπατάλες της Ολυμπιάδας του 2004, πίστευα ότι ένα τέτοιο ιδανικό χαστούκι θα ήταν ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, ένας πόλεμος δύο-τριών ημερών που θα στέκονταν ως αφορμή για να συνέλθουμε, έστω λίγο πιο απότομα από το συνηθισμένο. 
Ένα σοκ που θα συσπείρωνε τον κόσμο, και που εν πάση περιπτώσει θα έδειχνε στην αποχαυνωμένη νεολαία μας, αυτήν που πήγαινε με το ζόρι στρατό για μόλις λίγους μήνες και που γελοιοποιούσε σε κάθε της βήμα τον ελάχιστο μισθό των 700 ευρώ, αυτήν δηλαδή που κιότεψε χωρίς να φταίει η ίδια ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε καν δικαίωμά της, αλλά όλα είναι ρευστά και τα πάντα έχουν ένα τίμημα, που οι παλαιότεροι πλήρωναν καθημερινά έτσι ώστε να φτάσουμε στον αιώνα που διανύουμε,  για να παίζουμε όλη μέρα με τα κινητά μας στα καφενεία, στα μπαρ και στις ξαπλώστρες, με μόνο ερωτηματικό το πού θα διασκεδάσουν το βράδυ: Στον Γονίδη ή στον Αντύπα;
Το μεγάλο ράπισμα τελικά ήρθε το 2009, όχι ως πόλεμος με τον Τούρκο, αλλά ως μια παγκόσμια οικονομική κρίση που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της και έστειλε τη χώρα μας αρκετές δεκαετίες πίσω, όσον αφορά τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις.
Και σαν να μην έφτανε η κρίση, η οποία, αν δεν ήμασταν μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, θα μας είχε ήδη μετατρέψει σε βαλκανική Συρία, έχουμε και την "πληγή" του ΣΥΡΙΖΑ που ήρθε για να μας αποτελειώσει μια και καλή...
Ένα συνονθύλευμα ακροαριστερών συνιστωσών, με Μαοϊκούς και αναρχοαυτόνομους και άλλους παρόμοιους ιδεοληπτικούς πράκτορες του χάους, που τη μια βολόδερναν στο σχεδόν 3% και την άλλη με την κρίση να αποτελεί βούτυρο στο ψωμί τους, γίνονταν κυβέρνηση, με τον μελανιασμένο από την ανέχεια και τις κακουχίες  λαό να δίνει ρέστα αδιαφορίας και ηλιθιότητας...
Το πώς ένας καλομαθημένος λαός αποφάσισε εν έτει 2016 να κυβερνάται από ψευτοκομμουνιστές, οπαδούς του Τσάβεζ και λάτρεις των δελτίων στα τρόφιμα, των συσσιτίων κ.λπ. είναι μεγάλο ζήτημα και καλά θα κάνουν οι πολιτικοί επιστήμονες του μέλλοντος μαζί με ψυχιάτρους να το μελετήσουν.
Από κει και πέρα, η ζημιά που έκανε αυτό το κόμμα στην Ελλάδα είναι ανείπωτη. Για παράδειγμα, χώρες εξίσου χτυπημένες από την κρίση (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος κ.ά.) κατάφεραν και βγήκαν από αυτήν για έναν και μόνο λόγο: Δεν είχαν Τσίπρες, Τασίες, Πολάκηδες και Φίληδες!
Και ενώ εμείς ακόμη παλεύουμε με τα μνημόνια του Αλέξη, μετρώντας τα 87 δισ. ζημίες, γλείφοντας τις πληγές μας, αυτές οι χώρες οχυρώνονται για την επόμενη παγκόσμια οικονομική  κρίση, που άρχισε δειλά δειλά να εκδηλώνεται με εμάς βουλιαγμένους ακόμη στα νερά της πρώτης.
Και άντε, ήταν τέτοιο το μέγεθος της κρίσης και τόσο αθωράκιστη η χώρα μας, που πάθαμε αυτά που πάθαμε, παρά τους "ηρωικούς" αγώνες της κυβέρνησης που πάλεψε στα όρθια, ενώ οι προηγούμενοι ήταν... στα τέσσερα!
Σήμερα, όμως, μετά  από δύο χρόνια συριζαιικής αντίστασης και δημοκρατικής κοινωνικής πολιτικής, τι συμβαίνει άραγε;
Το μόνο που βλέπω είναι αυξήσεις φόρων και μειώσεις μισθών και συντάξεων. Εκτός του οτι η ανεργία αυξάνεται, τα λουκέτα πληθαίνουν, το χρέος αυξάνεται αντί να μειώνεται, με τον περήφανο αυτόν λαό που υποφέρει να κυνηγάει Πόκεμον στους δρόμους… 
Και κάτι περίεργο σε όλον αυτόν τον τραγελαφο; Όσο, μάλλον, αναπλαισιώνονται οι συντάξεις των περήφανων γηρατειών, τόσο παχαίνει ο Αλέξης και ο περιστερώνας του...
Τι παίζει, άραγε, βρε σύντροφοι;
Σαν να μην έφτανε αυτό, σαν να μη μας φτάνει η οικονομική ασφυξία,  σαν να μην έφθασε που ο κολλητός του Τσοχατζόπουλου, του Σπίρτζη και κουμπάρος του Καμμένου, ο κ. Καλογρίτσας, ο ιδεολόγος κουμουνιστής, πρώην του ΚΚΕ, απέκτησε, με μαύρα ταμεία, και κανάλι πανελλαδικής εμβέλειας, έχουμε και τους χιλιάδες λαθρομετανάστες που πλέον αισθάνονται καλύτερα και απ' το σπίτι τους. Έχουμε τους μπαχαλάκηδες/αλληλέγγυους, ντόπιους και ξένους, που κάνουν εφόδους όπου τους καπνίσει, με τον αρμόδιο υπουργό να σφυρίζει αδιάφορα, πραγματικά και μεταφορικά, το απόκομμα του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει τις δράσεις τους, με τους δικαστές να τους αθωώνουν ό,τι και αν κάνουν. 
Ακόμη και αν εισβάλουν σε εκκλησίες την ώρα της λειτουργίας και να ρίξουν φέιγ βολάν, βρίζοντας τα θεία, δέρνοντας τον παπά στο ιερό κσι βεβηλώνοντας την Αγία Τράπεζα και τα άγια σκεύη.
Κάτι που, αν μου το λέγανε πριν από μερικές δεκαετίες, θα απαντούσα πως, αφού τα βάλανε με την εκκλησία, θα σβηστούν από προσώπου γης. Και όμως,  ζουν, βασιλεύουν και συνεχίζουν το πατριωτικό έργο τους!
Κάτι μου λέει πως οι ξένοι φίλοι μας, εκτός από τα προαναφερόμενα, θα αρχίσουν στις αναμνήσεις τους να προσθέτουν πως κάποτε ο λαός που κατέκτησε τις πέντε ηπείρους και τις επτά θάλασσες, κατάντησε "puppet" στην υπηρεσία διασκέδασης, των αριστερών αυτοκρατόρων που τον μετέτρεψαν από άρχοντα σε θλιβερή και αξιολύπητη φιγούρα...
*Ο Θοδωρής Γιάνναρος είναι Μοριακός Βιολόγος, τ. Διοικητής του Νοσοκομείου "Ελπίς”, & Μέλος του "Τομέα Υγείας” της Νέας Δημοκρατίας.